Απ’όλα(με sos) ή τίποτα…της Bluebubbles

Ζούμε σ’έναν κόσμο που κυριαρχεί η αμφιβολία, η ματαιοδοξία και η καχυποψία.
Σ’έναν κόσμο που οι ανθρώπινες σχέσεις πασχίζουν να αποδείξουν ότι αξίζουν να υπάρχουν. Στο κόσμο αυτό οι σχέσεις δεν είναι προτεραιότητα είναι πολυτέλεια. Προτιμάς να ζεις μόνος, χωρίς άγχος για την καθημερινή αγάπη του άλλου, χωρίς προσπάθεια, χωρίς φόβο, χωρίς την έννοια του, χωρίς νόημα. Πιστεύεις ότι μια σχέση θα σε αναστατώσει, θα σε αναγκάσει ν’ αλλάξεις τη ζωή σου και όλα όσα έχεις συνηθίσει. Μα εδώ δεν είναι έτσι.

Είμαστε καμιά 20αριά άτομα που οικειοθελώς επέλεξαν να εμπλακούν σε κάτι. Σε κάτι καινούριο και απρόβλεπτο. Σε κάτι δικό τους  και να γίνουν οι ίδιοι καθοδηγητές της πορείας του. Είμαστε όλοι εδώ, ο καθένας με τον τρόπο του, με την ανάγκη του και με τις απαιτήσεις του αλλά είμαστε όλοι εδώ. Παντελώς διαφορετικοί και εκ βαθέων άγνωστοι αλλά είμαστε όλοι εδώ. Ανοίγουμε τα χέρια και παίρνουμε σφιχτές αγκαλιές γιατί είμαστε εμείς κι εμείς. Εμείς που είμαστε δεμένοι οικειοθελώς με την ίδια σχέση και χωρίς να καλογνωριζόμαστε χαιρετιόμαστε και κάνουμε αστεία, αστεία που δεν καταλαβαίνουν οι πολλοί γιατί εμείς είμαστε δεμένοι, με το κρυφό μας μυστικό και με την ίδια ανάγκη. Η ανάγκη της έκφρασης μας έμπλεξε μαζί και γίναμε μια ομάδα. Μια ομάδα που δεν την συνδέουν παιδικές αναμνήσεις και εφηβικοί έρωτες αλλά κάτι άλλο. Κάτι μαγικό. Όταν πρέπει είμαστε όλοι εδώ. Όταν μελαγχολούμε, είμαστε όλοι εδώ. Όταν τα πράγματα δεν πάνε καλά, είμαστε όλοι εδώ. Όταν έχουμε κάτι να πούμε, είμαστε όλοι εδώ. Όταν κάτι δεν πάει καλά, το φτιάχνουμε. Όταν έχουμε κάτι να δώσουμε, το προσφέρουμε. Όταν κάποιος χάνεται, τον φέρνουμε πίσω.

Έχουμε το μυστικό μας.

Έχουμε το δεσμό μας.

Αγαπητοί συμ-μπλόγκερς σας σέβομαι και σας εκτιμώ με ειλικρίνεια και αγάπη.