Δεν ξέρω τι σκατά να κάτσω να γράψω
σε δρόμους που πας με τα πόδια
και δεν φτάνεις.
Ταξιδεύει το σώμα μου.
Εγώ.
Θεατής, δεν κινώ τίποτα απολύτως.
Μονάχα περιμένω.
Ουρανοκατέβατες λύσεις, θαύματα.
Πώς να υπάρξουν άμα δεν τα πιστεύεις;
Κουράζομαι πολύ, πάρα πολύ.
Και όλο λέω να φύγω.
Μα κοροϊδεύω κι εμένα…λίγο ακόμα.
Δεν ξέρω αλήθεια τι να γράψω, τι να πω.
Τι να σκεφτώ δεν ισχύει.
Δεν υπάρχει άλλο το μυαλό.
Το κουβαλάνε αυτοί που αφέθηκα επάνω τους.
Ποιος είναι αυτός; Τι κωλοκαθρέφτης είσαι εσύ;
Εγώ δεν είμαι πάντως.
Εγώ.
Αυτός;
Αυτός λοιπόν.
Β’ Πρόσωπο.
Θα κάτσω να το σκεφτώ λίγο ακόμα.
Λίγο ακόμα.
Εδώ.