Μπλε

Καθώς θα γυρίζουμε από τη θάλασσα την ώρα που ο ήλιος πέφτει,το χώμα θα μυρίζει όπως στην ανατολή.

Θα διαβάζουμε το ίδιο βιβλίο και θα ανταγωνιζόμαστε ποιος θα ξεκινήσει πρώτος το επόμενο κεφάλαιο.

Το θερινό θα παίζει μια ταινία που θα έχουμε δει εκατό φορές. Θα πάμε να την ξαναδούμε.

Θα διαφωνούμε για τη σημασία του μεσημεριανού ύπνου. Θα μας παίρνει ο ύπνος στη σκιά του βράχου.

Το ραδιόφωνο θα παίζει Meu amor é Teu όσο εμείς θα κάνουμε βουτιές.

Θα πηγαίνουμε βόλτα στα αρχαία καταμεσήμερο χωρίς καπέλο.

Θα τρώμε παγωτό πριν το μεσημεριανό.

Θα πίνουμε τσίπουρο κάτω από τον πλάτανο.

Κάποια στιγμή, λίγο μεθυσμένη, ίσως και να παραδεχτώ δυο-τρία λάθη. Το επόμενο πρωί δεν θα το θυμάμαι.

Θα μαζέψουμε αχινούς και θα τους φάμε μες στη θάλασσα.

Κατηφορίζοντας χωρίς φακό από τη Χώρα θα τραγουδάμε δυνατά για να μη φοβόμαστε. Θα φοβόμαστε.

Θα πάμε σε ένα πανηγύρι όπου δεν θα ξέρουμε κανέναν, ούτε τον Άγιο που θα γιορτάζει.

[Τις εικόνες υπογράφει η Νοτιοαφρικανή Kirsten Sims]

donteverreadme.wordpress.com

Advertisements