Θα ήθελα να μη θέλω
Θα ήθελα να έχω
Θα ήθελα να μπορώ
Θα ήθελα να μη χρειάζομαι
Θα ήθελα να δοκιμάζω και να ανακαλύπτω
Θα ήθελα να διαλέγω από περιέργεια και όχι από ανάγκη
Να ζω και όχι απλώς να υπάρχω
Να γίνω αυτό που είμαι
Θα ήθελα να θέλεις ή ακόμα καλύτερα να θέλουμε
Θα ήθελα μαζί και σεβασμός και ολοκληρωμένος και ευγένεια και αλήθεια
Θα ήθελα να δημιουργήσω, να δημιουργώ, να έχω δημιουργήσει
Δε θα ήθελα.
Θέλω!
Η τελευταία μέρα του Ιούλη συνήθως δραπετεύει.
Σε ένα μήνα συμπληρώνεται η θλιβερή επέτειος ενός χρόνου, όπου τα προσφυγόπουλα της Ριτσώνας δεν βρίσκονται στα σχολεία. Παρ όλα αυτά η Δήμαρχος Χαλκιδέων ζητά με επιστολή της από το Υπουργείο Παιδείας στις 26 Ιανουαρίου, “να μην πραγματοποιηθεί οποιαδήποτε εγκατάσταση μαθητών-προσφύγων τουλάχιστον για το τρέχον σχολικό έτος”.
ΣυνέχειαΕκτός πνεύματος ημερών αλλά το καλοκαίρι αργεί…
πηγή: Φάσμα
Με ένα βίντεο στο οποίο δείχνουν τα πρόσωπα τους, γυναίκες από τη Μόρια στέλνουν το δικό τους μήνυμα προς όλο τον κόσμο. Το βίντεο δημιουργήθηκε στα πλαίσια της Πρωτοβουλίας Women In Solidarity- WISH Lesbos. Συνέχεια
Αυτές τις μέρες τα χέρια μας παίζουν σημαντικό ρόλο στο παιχνίδι της ζωής. Αυτές τις μέρες τα χέρια μας έχουν γίνει ευάλωτα και εύθραυστα, όπως κι εμείς! Κάποια χέρια είναι γεμάτα στεναχώρια για τα χέρια που έφυγαν από τη ζωή, των οποίων η ζεστασιά έγινε για πάντα μία ανάμνηση. Τα χέρια μας έχουν πολλές ιστορίες να πουν, όπως ότι πλέον έχουν μάθει να συμπεριφέρονται διαφορετικά. Συνέχεια
Οδηγώντας προς το αεροδρόμιο της Αθήνας, νωρίς το πρωί της 26ης Μαΐου 2020, ο Γιώργος Τσιάκαλος ήταν φανερά συγκινημένος.
Πέρα από τη σύζυγό του, Ίνγκριντ, στο αυτοκίνητο μαζί του βρισκόταν ο Χαλήλ, τον οποίο ο ομότιμος καθηγητής Παιδαγωγικής του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης (ΑΠΘ) συνάντησε για πρώτη φορά δύο χρόνια πριν, τον Μάιο του 2018, στην ανοιχτή δομή φιλοξενίας προσφύγων στις Θερμοπύλες. Συνέχεια
Δεν χρειάζεται να πω πολλά για εμένα αλλά μια μικρή σύσταση θα ήθελα να την κάνω. Να ξεκινήσω λοιπόν με το όνομά μου… Με λένε Αγγελική και σχεδόν μια δεκαετία ταξιδεύω. Όχι μόνο για αναψυχή αλλά και για εργασία. Αυτός είναι και ο λόγος για τον οποίο έχω ζήσει σε αρκετές χώρες. Δεν θεωρώ καμία καλύτερη από την άλλη και ούτε μ’ αρέσει να συγκρίνω. Βέβαια είναι αναπόφευκτο να βλέπω τα καλά και τα άσχημα μιας χώρας και κάπου εκεί να γίνεται μια υποσυνείδητη σύγκριση. Επίσης, να πω ότι ποτέ δεν θέλησα να ζήσω την ακριβή ζωή και να ζω μέσα στα λούσα. Κάνοντας αυτή τη μικρή εισαγωγή και τονίζοντας ότι αυτές οι γραμμές δεν είναι ένα κείμενο παραπόνων ή ένας λόγος που θα προκαλέσει κάποια ρηξικέλευθη αλλαγή, αλλά είναι, καλύτερα, κάποιες σκέψεις που θα ήθελα να μοιραστώ. Συνέχεια
Η νύχτα της 5ης προς 6ης Απριλίου ήταν καταστροφική για τα μεταναστευτικά πουλιά. Η κορύφωση της κακοκαιρίας με πανίσχυρους βόρειους ανέμους και χαμηλές θερμοκρασίες ήρθε μετά από μέρες συνεχών κακών συνθηκών και βροχής, οι οποίες είχαν ήδη εξαντλήσει τα πουλιά (που είχαν μόλις ολοκληρώσει ταξίδι χιλιάδων χιλιομέτρων πάνω από την Σαχάρα και τη Μεσόγειο) και είχαν εξαφανίσει τα έντομα από τον αέρα. Συνέχεια
Το Τορίνο αγκαλιάζεται.
Είναι κι ένας καλλιτέχνης που στις μέρες που μας ήρθαν, αποφάσισε να μας δείξει τα παράθυρα. Τα παράθυρα του αποκλεισμού. Τα παράθυρα του αποκλεισμού που γεμίζουν ζωή. Η ζωή μας αγκαλιάστηκε από τέσσερις τοίχους, ίσως και λίγο γυαλί, και προσαρμόστηκε. Ο Pierpaolo Rovero είναι ένας καλλιτέχνης με έδρα το Τορίνο. Το Τορίνο της Βόρειας Ιταλίας που δοκιμάζεται. Και μέσα από τα illustration του, είπε να δώσει ελπίδα, να δώσει ανάσες, να δείξει τον τρόπο. Για να φωτίσουν τα παράθυρα λίγο ακόμη. Συνέχεια
Δύο χορευτές, ο ‘Ελληνας Κώστας Παπαματθαιάκης και η Μαλτέζα Γκάμπη Ντέιβις, χορογραφούν το παραδοσιακό θρακιώτικο τραγούδι “Το Μαργούδι κι Αλεξαντρής” σε ένα μπαλκόνι στη Μάλτα.
Τη στιγμή που στη Μυτιλήνη και όπως σε κάθε άλλη πόλη της Ελλάδας οι μάσκες έχουν τελειώσει από τα φαρμακεία, στη Μόρια έκαναν αυτό που γνωρίζουν να κάνουν καλά. Να επιβιώσουν με αυτο-οργάνωση και αλληλεγγύη. Συνέχεια
Πότε μία κοινωνία βυθίζεται στο σκοτάδι της τυφλότητας και αδυνατεί να αντικρίσει τον κόσμο γύρω της και τον ίδιο της τον εαυτό? Πότε ένας άνθρωπος σταματάει να βλέπει τον άλλο ως άνθρωπο και οδηγείται στο σκοτάδι του κόσμου των ενστίκτων της επιβίωσης και της εσωτερικής απομόνωσης και αλλοτρίωσης;
Η πολιτική αλληγορία ως μέσο αναμέτρησης με τα αδιέξοδα και την κρίση αξιών της πορτογαλικής κοινωνίας αλλά και του σύγχρονου δυτικού κόσμου υπήρξε ήδη εξαρχής στο επίκεντρο της γραφής του μεγάλου Πορτογάλου νομπελίστα λογοτέχνη Ζοζέ Σαραμάγκου. Γεννημένος το 1922 στο χωριό Αζινιάγκα της Πορτογαλίας ο Σαραμάγκου αναγκάστηκε από πολύ μικρή ηλικία να εγκαταλείψει το σχολείο και να εργαστεί ως μηχανικός αυτοκινήτων και ως δημοσιογράφος προτού αφιερωθεί πλήρως στη λογοτεχνία στα 50 του χρόνια όντας ουσιαστικά αυτοδίδακτος ως συγγραφέας. Συνέχεια
Και καλή εβδομάδα. Συνέχεια
Είδαμε λοιπόν πως το ζώο στη ζωή μας δεν είναι υποκατάστατο. Πως η σχέση μαζί του είναι μια πρότυπη, αυθεντική, πρωταρχική σχέση, υπαγορευμένη από την ίδια την φύση.
Θα προχωρήσω όμως πάρα πέρα. Όχι μόνο το ζώο δεν είναι υποκατάστατο – αλλά για τον άνθρωπο είναι αναντικατάστατο. Η σύνδεση με αυτό προσφέρει κάτι που δεν μπορεί να το αντλήσουμε από αλλού. Ούτε από την σχέση με άλλον άνθρωπο. Συνέχεια
Συναδέλφισσες της δολοφονημένης φωτογράφου και ακτιβίστριας Αλμπερτίνας Μαρτίνες Μπούργος αποτίουν φόρο τιμής στο νέο θύμα του φασισμού και της εθνικοπατριαρχίας. Συνέχεια
Η Γκρέτα Τούνμπεργκ ριζοσπαστικοποίησε τη νεολαία ανά τον κόσμο. Γι’ αυτό και δέχεται επίθεση. Συνέχεια
Υπάρχουν τόσα πράγματα που θα γίνουν για τελευταία φορά αυτό το καλοκαίρι. Ακόμη και μία συγκεκριμένη παρέα σε ένα συγκεκριμένο μέρο.
Σχεδόν ποτέ δεν ξέρεις πότε θα είναι η τελευταία φορά.
Ποίημα των μαθητών Α’ Δημοτικού από την Κω.
Μπορείς κι εσύ; Συνέχεια
Χάνεσαι στις χρυσαφένιες νότες των μαλλιών σου
Αναζητώντας το φως που σβήνει όταν έρχονται οι χειμώνες
Δακρύζεις μέσα σου μονάχα
Κρύβοντας σε όνειρα ανεξερεύνητα, όλες τις αυτοματαιωμένες απολήξεις των ονείρων σου
Η Γυναίκα που γέμιζε δάκρυα δεν είναι από κανέναν τόπο
Κατάγεται από εκεί που αγαπάει
Message from a refugee student on his/her desk. Συνέχεια
«Κάθε φορά τους συναντάω
Τρελοί, ξεχασμένοι της ζωής, κολασμένοι του τώρα
Στο λιμάνι μαζεύονται πάντα
Να υποδεχτούν τα πλοία
Ν’αγαπήσουν τις φυγές
Να σκορπίσουν τις φωνές που ‘χουν μέσα στο κεφάλι τους
Στο λιμάνι μαζεύονται πάντα
Εκεί τους συναντώ κάθε φορά
Ασκαρδαμυκτί ατενίζουν το αύριο που μόλις έγινε χτες
Κι εγώ συνεχίζω αυτό το ατυχές «πέρα-δώθε»
Αυτό το κείμενο είναι πιο δύσκολο για μένα. Όταν γράφω για ανθρώπους που ξέφυγαν από μία δύσκολη κατάσταση και ενέπνευσαν ή για ανθρώπους που όλος ο κόσμος αγαπάει, ξέρω ότι, αν γράψω την ιστορία τους δίκαια, οι αναγνώστες θα δουν στην πλειονότητα το κείμενο θετικά. Δεν υπάρχει ρίσκο όταν γράφει κάποιος θετικό κείμενο για τον Γιάννη ή τον Παγδατή. Όταν γράφει, όμως, για κάποιον που χρησιμοποίησε την εξουσία του για να αυνανίζεται μπροστά σε γυναίκες;
Απλή λογική. Συνέχεια
Στους δρόμους, ανάμεσα στην ταχύτητα και την αδιαφορία,
παντού μπλεγμένοι κατάχαμα άνθρωποι και σκύλοι
Όλοι τους ορφανοί τύχης
Φανταστείτε μια μικρή επιχείρηση που εδώ και δέκα γενιές πουλάει ό,τι χρειάζεστε για να… αυτοκτονήσετε. Καλώς ήρθατε στο «Μαγαζάκι των Αυτοκτονιών» με σλόγκαν: «Αποτύχατε στη ζωή σας; Με εμάς θα έχετε έναν πετυχημένο θάνατο!». Συνέχεια
Ένας ζωγραφικός πίνακας ερμηνεύεται με πολλούς τρόπους. Εκεί που ο ένας βλέπει αστέρια, ο άλλος βλέπει στάχτες. Ο καλλιτέχνης όμως μπορεί να μην είχε στο μυαλό του τίποτα από αυτά όταν τον δημιουργούσε. Συνέχεια
Θα βγούμε απόψε;
Εγώ: Συνέχεια
“Κάθε αλλαγή ξεκινάει από εμάς”. Aνηφορίσαμε στο δικό μας σχολείο ανακύκλωσης και κυκλικής οικονομίας στη Νεάπολη Εξαρχείων, στο Πλαστικουργείο της Δάφνης και του Φραν. Συνέχεια
Σκέφτηκε και έγραψε. Συνέχεια
Building skills. Συνέχεια
Πρόκληση. Συνέχεια
Το πρώτο που έμαθα μεγαλώνοντας μέσα σε μια οικογένεια με πέντε κορίτσια ήταν να είμαι δυνατή, να επιλέγω εγώ, να αναγνωρίζω τις ικανότητές μου και να τις χρησιμοποιώ. Μέσα στην οικογένειά μου είχα δικαιώματα και ελευθερία, αλλά στην κοινωνία του Ιράν όπου μεγάλωσα ως ένα κορίτσι από το Αφγανιστάν, δεν είχα δικαίωμα να σπουδάσω και να δουλέψω. Ωστόσο η πίστη μου στο μέλλον μου έδωσε δύναμη. Συνέχεια
Την προσοχή σας παρακαλώ. Συνέχεια
καταιγισμός ιδεών. Συνέχεια
anatat
architmare
corneliuscrick
Κατερίνα
ElriCk
foulfou
Gil-galad
Jonathan Livingston
Chrysa
koukouroukoy
Αντώνης
lukofws
mutadartist
Ευανθία
Penny Inwonderland
bluebubbles
shinebarber
taracito
Απ'όλα (με sos) 
Πρέπει να έχετε συνδεθεί για να σχολιάσετε.