Author Archives: architmare

Σκεφτόμουν από το τρένο στο σταθμό κι απ’το σταθμό στο σπίτι… Περνώντας ανάμεσα από νέους τόπους και μυρίζοντας νέες μυρωδιές, που τίποτα κοινό δεν είχαν με το πριν. Σκεφτόμουν τόσο, μέχρι που το μυαλό παρακάλεσε να σταματήσει να το βασανίζω και να … Συνέχεια →

  Καλησπέρα, καλησπέρα. Όχι δεν είμαι ο Θεοδωράκης από τους Πρωταγωνιστές αλλά η τελευταία ψυχανάλυση έδειξε πως κάτι τέτοιο θα ήθελα να γίνω. Είχα καιρό να γράψω γιατί ήμουν θεατής που απλώς παρακολουθούσε τα όσα συνέβησαν τον τελευταίο χρόνο. Ανεργία, … Συνέχεια →

 Μόλις γύρισα από Βρυξέλλες. Είμαι λίγο κουρασμένη και προβληματισμένη. Το σώμα μου πονάει λίγο λόγω των καθόλου αναπαυτικών καθισμάτων του αεροπλάνου, αλλά δε προλαβαίνω να ξεκουραστώ γιατί έχω να κάνω κατόψεις για τη σχολή. Τα ίδια και τα ίδια και … Συνέχεια →

Ακούστε το διαβάζοντας το κείμενο… Έκλεισα τα εισιτήρια για Ελλάδα και συγκεκριμένα για Αθήνα. Είναι κάτι που κάνω ανελλιπώς εδώ και πέντε χρόνια πριν τα Χριστούγεννα. Μια πράξη που μοιάζει ρουτίνα, αλλά κρύβει μέσα της μια παιδική ψυχή που ανυπομονεί να … Συνέχεια →

Tαξίδεψα για λίγο. Ένιωσα για λίγο ελεύθερη, μακρυά από την κρίση, μακρυά από την επικαιρότητα, μακρυά από τα προβλήματα. Κοίταξα φωτογραφίες από καλοκαίρια και διακοπές. Από νησιά κι από θάλασσες αγαπημένες.

Θυμάμαι… Όταν δεν φοβόμουν και έπεφτα με ορμή στο λάθος… Θυμάμαι τους γονείς μου να μου χαμογελούν και να μου λένε «Σήκω πάνω κι ας λερώθηκες κι ας χτύπησες».

Στριφογυρίζω. Ανοίγω τα μάτια μου. Ονειρεύομαι. Ξυπνάω. Απογοητεύομαι. Η μισή ζωή στην Αθήνα κι ένα κομμάτι εδώ. Εδώ πού ; Στο μηδέν, στο ξανά από την αρχή, στο προσπάθησε και στο «Μείνε εκεί. Δεν έχει τίποτα εδώ».