Τι σημαίνει … Α μπε μπα μπλον, του κείθε μπλον, μπλην μπλον

Όλοι έχουμε αναρωτηθεί νομίζω κάποια στιγμή σχετικά με την προέλευση του «α μπε μπα μπλομ, του κειθε μπλομ, μπλημ μπλομ». Οι απόψεις δυίστανται. Τελικά είναι αρχαίο ή όχι; Διαβάστε δύο διαφορετικές γνώμες και πείτε μας τι πιστεύετε εσείς και τι έχετε τυχόν ακούσει ή διαβάσει…

Η πρώτη άποψη προέρχεται από τη σελίδα http://www.anixneuseis.gr και το άρθρο «Η διαχρονικότητα της Ελληνικής γλώσσης είναι αδιαμφισβήτητη και αυταπόδεικτη»:

Οι περισσότεροι από μας θα νομίζαμε ότι αυτό ήταν αποκυήματα της παιδικής  φαντασίας και πολλές φορές η εύκολη λύση ήταν ότι είναι ακαταλαβίστικα. Έρχεται όμως η διαχρονικότητα της Ελληνικής γλώσσας να μας αποδείξει για άλλη μια φορά ότι είναι αδιαμφισβήτητη και αυταπόδεικτη.
Πολλές φορές η Ελληνική γλώσσα δέχθηκε προσβολές από λαούς, Εξηλληνισμένους βάρβαρους, Σλάβους, Τουρκόφωνους, Λατίνους κ.ά  που δεν κατανοούσαν και δεν είχαν φωνητική ανατομία  και  παραποιούσαν  τα φωνήεντα  και διεστραβλώνοντας την σημασία τους, τα παράφράζαν και τα διέδιδαν αγνώριστα ακόμα και  για τους Έλληνες.
Έτσι έγινε και με το παιδικό..α μπε μπα μπλόν του κείθε μπλόν , α μπε μπα μπλόν του κείθε μπλόν μπλήν μπλόν΄΄. 
Αυτό το παιχνίδι το έπαιζαν στην Αρχαία Ελλάδα τα παιδιά, που γυμνάζονταν για να συμμετέχουν αργότερα στα πολεμικά παιχνίδια. Τα παιδιά καθώς γυμνάζονταν σε ομάδες, η κάθε όμαδα έλεγε στην άλλη.: Αμπεμπολών του κείθε εμβολών.….και επαναλαμβανόταν και από δύο πλευρές γρήγορα και συνέχεια.
Σε μετάφραση.. Απεμπολών  δηλαδή σε απεμπολώ , σε διώχνω, σε σπρώχνω,
πέραν ( του κείθεν) εμβολών δηλ( σε βλέπω σαν έμβολο) με το δόρυ μου ή το ακόντιο μου.

Υπάρχει όμως κι ο αντίλογος στην άποψη αυτή και τον παραθέτουμε παρακάτω από το ιστολόγιο του Νίκου Σαραντάκου:

Ίσως είναι περιττό να ανασκευάσω τέτοια εξωφρενικά πράματα, αλλά θα το κάνω σύντομα. Καταρχάς, οι περισσότεροι δεν λέμε α-μπεμπα-μπλον, αλλά α-μπεμπα-μπλομ, με Μ στο τέλος, αλλά αυτό ας το προσπεράσουμε. Δεύτερον, το αμπεμπαμπλόμ το λέμε μόνο όταν τα βγάζουμε, τα περί αντιπαρατιθέμενων ομάδων είναι αποκυήματα της φαντασίας του συντάκτη. Τρίτον, η υποτιθέμενη αρχαία φράση δεν υπάρχει πουθενά στην αρχαία γραμματεία. Τέταρτο και φαρμακερό, δεν θα μπορούσε να υπάρξει, διότι είναι εντελώς ασύντακτη, ρήμα “εμβολώ” δεν υπάρχει, απεμπολώ δεν σημαίνει απωθώ, το “του” είναι ξεκάρφωτο. Αλλά το πιο κωμικό είναι το να προσπαθείς να βρεις ετυμολογία σε ολοφάνερα ηχομιμητικές συλλαβές σαν το μπε και το μπλομ!

Το ότι βρέθηκαν τόσα και τόσα ιστολόγια και αναπαρήγαγαν τη μούφα δεν πρέπει να προκαλεί  απορία: οι ευχάριστοι μύθοι πάντα γίνονται ευκολότερα δεκτοί, και έτσι κι αλλιώς η κριτική ικανότητα των ελληνοβαρεμένων είναι ανύπαρκτη.

Παρατηρώ όμως ότι ο συντάκτης του κειμένου άφησε την… ερευνητική εργασία του ανολοκλήρωτη. Όπως θα θυμάστε, το σχετικό λάχνισμα (έτσι λέγονται αυτά τα παιδικά “τραγουδάκια”) έχει και δυο λεξούλες ακόμα: α μπέμπα μπλομ – του κίθε μπλομ, α μπέμπα μπλομ – του κίθε μπλομ μπλιμ μπλομ. Γιατί άφησε ανετυμολόγητο το “μπλιμ μπλομ” ο δεινός ερευνητής; Ποιο μυστικό κρύβουν αυτές οι λέξεις; Θα προσπαθήσω να τις αποκρυπτογραφήσω.

Καταρχάς, όπως δίδαξε ο αρχικός ερευνητής, η αρχική μορφή του “μπλιμ μπλομ” πρέπει να ήταν “μπλιν μπλον” ή μάλλον, για να διατηρήσουμε το ετυμολογικό ίνδαλμα των λέξεων, “μπλην μπλων” και με αποηχηροποίηση “πλην πλων”. Καταλάβατε, έτσι; “Σας απωθώ όλους με το έμβολό μου”, πλην πλων (γενική του πλους) δηλαδή εκτός από όσους πλέουν! Λογικό είναι, διότι ο οπλίτης δεν μπορούσε με την ασπίδα και το δόρυ να μπει στη θάλασσα. Όλα σοφά τα είχαν κανονίσει οι αρχαίοι!

Τα συμπεράσματα δικά σας!!